Depresija vs manična depresija
Manična depresija i depresija često se međusobno brkaju jer imaju dugačak popis vrlo uobičajenih simptoma. Ipak, njih dvojica su potpuno različita klinička stanja čija identifikacija, liječenje i prognoze moraju svi jasno razlikovati.
Prema nedavnom statističkom nalazu koji pokriva američku populaciju, oko 14,8 milijuna odraslih pojedinaca pati od velike depresije dok samo 5,7 milijuna ima maničnu depresiju. Ovo su podaci koje je prikupio Američki nacionalni institut za mentalno zdravlje koji pokazuju više oboljelih od depresije u odnosu na bolesnike s maničnom depresijom.
Maničnu depresiju odlikuje nestabilno raspoloženje. Stoga se mogu očekivati promjene raspoloženja i nagle promjene raspoloženja kod nekoga tko ima maničnu depresiju. To je razlog zbog kojeg je ovo stanje u današnje vrijeme poznato kao bipolarni poremećaj. Naziva se bipolarnim jer se čini da postoje dva stanja raspoloženja u jednoj jedinoj osobi. Na jednom kraju osoba se može osjećati pretjerano depresivno (velika depresija) ili lagano depresivno (hipo depresija). S druge strane, pojedinac može doživjeti razdoblje ekstremne euforije (hiper-manije) kakvo je karakterizirano ekstremnim naletima fizičke energije ili jednostavno blagim uzbuđenjem (hipo-manija). Manija je jedan od razloga zašto manični depresivni pacijenti lako postaju zamorni.
Prisustvo maničnog stanja je ono koje razdvaja maničnu depresiju (bipolarni poremećaj) od kliničke depresije, jer se ne očekuje da će oni koji su pod depresijom pokazati stanje manije. Dakle, ljudi koji su manično depresivni mogu imati jedan ili dva oblika depresije, dok oni koji imaju kliničku depresiju ne moraju nužno doživjeti i maničnu depresiju.
S druge strane, kliničku depresiju, veliku depresiju ili depresiju same po sebi karakteriziraju stalni osjećaji ekstremne tuge koji već mogu ometati čovjekovo svakodnevno funkcioniranje. Da bi se dijagnosticirala kao klinička vrsta depresije, depresivni simptomi moraju trajati nekoliko dana. Osoba koja pati od depresije uglavnom pokazuje jednu vrstu raspoloženja (tuga) zbog čega se također smatra unipolarnim poremećajem.
S obzirom na liječenje, maničnu depresiju upravlja se lijekovima protiv napadaja. Popularni primjeri su Depakote i Lamictal. To su regulatori raspoloženja koji sprečavaju česte promjene raspoloženja. Suprotno tome, depresiju upravljaju antidepresivima koji pokrivaju širok spektar podklasa poput SSRI (selektivni inhibitori ponovne pohrane serotonina), MAOI (inhibitori monoamin oksidaze) i TCA (triciklički antidepresivi).