Organski vs anorganski molekuli
Sve se molekule mogu u velikoj mjeri podijeliti u dvije skupine kao organske i anorganske. Postoje razna područja proučavanja razvijena oko ove dvije vrste molekula. Njihove se strukture, ponašanje i svojstva razlikuju jedna od druge.
Organske molekule
Organske molekule su molekule koje se sastoje od ugljika. Organske molekule su najzastupljenija molekula u živim bićima na ovom planetu. Glavne organske molekule živih bića uključuju ugljikohidrate, proteine, lipide i nukleinske kiseline. Nukleinske kiseline poput DNK sadrže genetsku informaciju o organizmima. Spojevi ugljika poput bjelančevina čine strukturne komponente našeg tijela, a oni čine enzime koji kataliziraju sve metaboličke funkcije. Organske molekule daju nam energiju za obavljanje svakodnevnih funkcija. Postoje dokazi koji dokazuju da su ugljične molekule poput metana postojale u atmosferi još prije nekoliko milijardi godina. Ti spojevi reakcijom s drugim anorganskim spojevima odgovorni su za stvaranje života na zemlji. Ne samo da smo sačinjeni od organskih molekula, već i oko nas postoji mnogo vrsta organskih molekula koje svakodnevno koristimo u različite svrhe. Odjeća koju nosimo sastoji se od prirodnih ili sintetičkih organskih molekula. Mnogi materijali u našim kućama također su organski. Benzin, koji daje energiju automobilima i drugim strojevima, je organski. Većina lijekova koje uzimamo, pesticida i insekticida sastoje se od organskih molekula. Dakle, organske molekule povezane su s gotovo svim aspektima našeg života. Dakle, poseban predmet kao organska kemija razvio se za učenje o tim spojevima. U osamnaestom i devetnaestom stoljeću postignut je značajan napredak u razvoju kvalitativnih i kvantitativnih metoda za analizu organskih spojeva. U ovom su razdoblju razvijene empirijska formula i molekularne formule za zasebno identificiranje molekula. Ugljikov atom je tetravantan, tako da oko njega može formirati samo četiri veze. I ugljikov atom također može upotrijebiti jednu ili više njegovih valencija za stvaranje veza s drugim atomima ugljika. Ugljikov atom može tvoriti jednostruke, dvostruke ili trostruke veze s drugim atomom ugljika ili bilo kojim drugim atomom. Molekule ugljika također imaju mogućnost postojanja kao izomeri. Te sposobnosti omogućuju atomu ugljika da čini milijune molekula s različitim formulama. Molekuli ugljika široko su kategorizirani kao alifatski i aromatski spojevi. Također se mogu svrstati u grane ili nerazgranate. Druga kategorizacija temelji se na vrsti funkcionalnih skupina koje imaju. U ovoj kategorizaciji organske molekule dijele se na alkane, alkene, alkine, alkohole, eter, amin, aldehide, ketone, karboksilnu kiselinu, estere, amide i haloalkane.
Neorganske molekule
Oni, koji ne pripadaju organskim molekulama, poznati su kao anorganske molekule. Velika je raznolikost, u pogledu povezanih elemenata, anorganskih molekula. Minerali, voda, većina obilnih plinova u atmosferi su anorganske molekule. Postoje anorganski spojevi, koji sadrže i ugljik. Ugljični dioksid, ugljični monoksid, karbonati, cijanidi, karbidi neki su od primjera za te vrste molekula.
Koja je razlika između organskih molekula i anorganskih molekula? • Organske molekule temelje se na ugljiku, a anorganske molekule temelje se na drugim elementima. • Postoje neke molekule koje se smatraju anorganskim molekulama iako sadrže ugljikove atome. (npr. ugljični dioksid, ugljični monoksid, karbonati, cijanidi i karbidi). Stoga se organske molekule mogu posebno definirati kao molekule koje sadrže C-H veze. • Organske molekule uglavnom se nalaze u živim organizmima u kojima su anorganske molekule uglavnom u neživim sustavima. • Organske molekule uglavnom imaju kovalentne veze dok u anorganskim molekulama postoje kovalentne i ionske veze. • Anorganske molekule ne mogu oblikovati dugolančane polimere kao što to čine organske molekule. • Neorganske molekule mogu tvoriti soli, ali organske molekule ne mogu. |