Razlika između hidrolize i sinteze dehidracije

Sinteza hidrolize vs dehidracije

Hidroliza i sinteza dehidracije dvije su glavne reakcije koje se koriste u postupcima organske sinteze. Ove dvije reakcije su, osim u industrijskoj i eksperimentalnoj uporabi, posebno važne u biološkim sustavima. Oni igraju veliku ulogu u našim metaboličkim aktivnostima i uvijek su posredovani enzimima za obavljanje selektivne hidrolize ili sinteze dehidracije.

Hidroliza

Hidroliza je pojam koji dolazi iz grčkog podrijetla. Hidro znači voda, a liza znači razdvajanje; što nam daje značenje "razdvajanje uz uporabu vode". Ako molekula dobije molekulu vode i razgrađuje se na dijelove, taj se postupak naziva hidroliza. Raskid veza kao što svi znamo je ponižavajući proces, pa ta reakcija, prema tome, dolazi pod katabolizam kada se primjenjuje na biološke sustave. Ne mogu se sve hidrolizirati sve veze. Neki su česti primjeri hidroliza soli slabih kiselina i slabih baza, hidroliza estera i amida i hidroliza biomolekula poput polisaharida i proteina. Kada se u vodu doda sol slabe kiseline ili baze, voda se spontano razgrađuje u H + i OH- i formira konjugiranu bazu ili kiselinu, čineći medij kiselim ili bazičnim, ovisno o tvari. Esterske i amidne veze hidroliziraju se u sintetskim organskim reakcijama kao i u biološkim sustavima.

Hidroliza je proces prekida veza, pa otuda i oslobađanje energije. To je glavna reakcija uključena u oslobađanje energije unutar naših tijela. Složeni molekuli koje jedemo kao hrana razgrađuju se na jednostavne molekule pomoću različitih enzima, a oslobođena energija se skladišti u ATP-u; energetska valuta tijela. Kad je potrebna energija za biosintezu ili aktivni transport tvari kroz stanične membrane, ATP se hidrolizira, a pohranjena energija se oslobađa.

Sinteza dehidracije

Sinteza dehidracije, kao što naziv govori, proces je koji sintetizira molekule uklanjanjem molekula vode. Postoje dva glavna načina za to. Jedan je uklanjanje molekule vode iz jedne tvari koja daje nezasićenu vezu. To se provodi protoniranjem OH-a na OH2 + i time ga čini dobrom odlazećom skupinom. Sredstva za dehidraciju kao što su Conc. Sumpor, Conc. Fosforni i Aluminijev oksid vrlo su popularni za ovu reakciju. Druga metoda je dovođenje dvije odvojene molekule, uklanjanjem OH- iz jedne i H + iz druge, kondenzacijom u jednu veliku molekulu. Ovo se koristi u organskim reakcijama poput kondenzacije aldola, sinteze estera i sinteza amida. Tip dva koristi se u biološkom sustavu za molekule biosinteze.

Sinteza polisaharida korištenjem mono i disaharida, sinteza proteina pomoću aminokiselina dva su glavna primjera. Budući da je ovdje reakcija uključena u stvaranje obveznica, to je anabolička reakcija. Za razliku od hidrolize, ove kondenzacijske reakcije zahtijevaju energiju. U sintetskoj organskoj kemiji dobiva se kao toplinska energija, tlak itd., A u biološkim sustavima hidrolizom ATP-a.

Koja je razlika između hidrolize i dehidracijske sinteze?

• Hidroliza je proces u kojem se molekuli vode dodaje u sustav, ali sinteza dehidracije je proces gdje se molekula vode uklanja iz sustava.

• Hidroliza razdvaja molekule na dijelove (uglavnom), a sinteza dehidracije kondenzira molekule u veću molekulu.